گشایش لندن در شطرنج

گشایش لندن در شطرنج نوعی شروع بازی است که در آن بازیکن سفید با حرکت d4 شروع به بازی می‌کند و سپس فیل خود را به خانه f4 منتقل می‌سازد. در ادامه، با قرار دادن پیاده‌ها در خانه‌های e3 و c3، از پیاده d4 حمایت می‌کند.

در سیستم لندن شطرنج ، معمولاً مهره فیل به خانه d3 و گاهی به خانه e2 منتقل می‌شود، در حالی که اسب‌ها به خانه‌های f3 و d2 توسعه پیدا می‌کنند. این چیدمان معمولاً منجر به ایجاد یک بازی بسته می‌شود.  با اینکه سیستم لندن به عنوان یک گشایش قوی شناخته می‌شود، اما به دلیل ماهیت خسته‌کننده‌ ، کمبود تحرک و پویایی در بازی، مورد انتقاد قرار گرفته است.

شروع بازی لندن یکی از گشایش های محبوب و استراتژیک در بازی شطرنج به شمار می‌رود که توانسته است توجه و تحسین بسیاری از علاقه‌مندان به این ورزش در سرتاسر جهان را به خود جلب کند. هدف سیستم لندن در شطرنج کنترل مرکز صفحه شطرنج و ایجاد یک پایه مستحکم برای انجام مانورهای تاکتیکی در آینده است. نام این گشایش به شهر لندن نسبت داده شده است، جایی که در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به‌طور گسترده‌ای از آن استفاده می شد.

بیشتر بخوانید: گشایش های شطرنج

آموزش گشایش لندن در شطرنج

گشایش لندن در شطرنج که به عنوان یکی از گشایش‌های محبوب در دنیای شطرنج شناخته می‌شود، با حرکات d4 و d5 آغاز می‌گردد و سپس با حرکت Bf4 ادامه پیدا می‌کند.

هدف اصلی این گشایش، تسلط بر مرکز صفحه شطرنج و توسعه هماهنگ مهره‌ها است. پس از حرکت Nf6، معمول‌ترین پاسخ برای بازیکن سفید، حرکت e3 می‌باشد؛ سپس معمولاً با پیشروی اسب سمت شاه به g3 و قرار دادن وزیر سفید در موقعیت e2 دنبال می‌شود.

گشایش لندن در شطرنج به خاطر ساختارهای قوی و انعطاف‌پذیر خود شناخته شده است و برنامه‌ها و قابلیت‌های متنوعی را برای بازیکنان فراهم می‌آورد.  این گشایش به دلیل سادگی و کارایی‌اش به انتخابی محبوب در میان بازیکنان در تمامی سطوح تبدیل شده است.

تاریخچه شروع بازی لندن در شطرنج

سیستم لندن شطرنج از ظهور دوباره شروع بازی در هفت مسابقه در “تورنتو لندن” بسیار معتبر در سال 1922 نشأت می‌گیرد، که شامل بازی‌های ژوزه رائول کاپابلانکا، الکساندر الیخین و آکیبا روبینشتاین بود. پس از این تورنمنت، این گشایش به ندرت در تمرینات استادان استفاده می‌شد،جیمز میسون، بازیکن بریتانیایی-آمریکایی، نخستین بازیکن در سطح استاد بود که به‌طور منظم از سیستم لندن در شطرنج استفاده کرد. او این سیستم را در مسابقات معتبر و قوی شطرنج، از جمله مسابقه وین در سال 1882 که در آن مقام سوم را کسب کرد، و همچنین در مسابقات لندن در سال 1883 و نیویورک در سال 1889 به کار گرفت.

این نوع شروع بازی به طور گسترده‌ای مورد توجه قرار نگرفت و در دهه‌های بعد تنها در تعداد محدودی از مسابقات اجرا شد. با این وجود، سیستم لندن شطرنج به طور منظم در رقابت‌های برخی از استادان بزرگ شطرنج، از جمله اف.جی. لی، جوزف هنری بلکبرن و آکیبا روبینشتاین، به نمایش درآمد.

سیستم لندن در شطرنج اگرچه در مسابقات بزرگ شطرنج نادر است، اما گاهی اوقات توسط بازیکنانی مانند بنت لارسن، تونی مایلز، تیمور رجبوف، ولادیمیر کرامیک و فابیانو کاروانا بازی شده است و به طور متداول‌تری توسط بازیکنانی همچون گاتا کامسکی، لئون آرونیان و مگنوس کارلسن استفاده می‌شود.

در طول قرن بیست و یکم، سیستم لندن در شطرنج به دلیل ویژگی‌های محکم، برنامه‌های واضح و عدم واکنش‌های تهاجمی از سوی سیاه، در میان بازیکنان سطح باشگاه محبوبیت زیادی پیدا کرده است.

اهمیت سیستم لندن در شطرنج

سیستم لندن در شطرنج به جای تمرکز بر روی استراتژی‌های تهاجمی و سریع، این گشایش بر اهمیت هماهنگی، کنترل بر میدان‌های کلیدی و اتخاذ استراتژی‌های بلندمدت تأکید می‌کند. گشایش لندن در شطرنج به دلیل قابلیت اعتماد و انعطاف‌پذیری خود، در میان بازیکنان شطرنج محبوبیت زیادی پیدا کرده است؛ زیرا شروع بازی لندن تجربه‌ای استراتژیک و متعادل را در بازی‌ها ارائه می‌دهد.

به طور کلی، می‌توان گفت که گشایش لندن در شطرنج نه تنها به عنوان یک انتخاب مطمئن برای بازیکنان حرفه‌ای شناخته می‌شود، بلکه به آن‌ها این امکان را می‌دهد که با برنامه‌ریزی دقیق و استراتژی‌های پایدار، بازی خود را بهبود بخشند. گشایش لندن در شطرنج به بازیکنان این امکان را می‌دهد که مهره های خود را به‌طور انعطاف‌پذیر و هماهنگ بچینند  و در عین حال مزیت موقعیتی قوی‌تری را به دست آورند، بدون اینکه ساختار دفاعی خود را به خطر بیندازند. این  گشایش به خاطر ماهیت استراتژیک خود معروف است و تمرکز آن بیشتر بر هماهنگی مهره ها، کنترل خانه‌های کلیدی و برنامه‌ریزی بلندمدت بر تاکتیک‌های تهاجمی فوری می باشد.

در نهایت می توان گفت از آن جا که شروع بازی لندن نوعی گشایش ایمن، کم خطر و نسبتا ساده است به کاری گیری آن به ویژه در سطوح پایین تر می توان امتیاز عملی خوبی برای بازیکن به ارمغان آورد.

دفاع در برابر سیستم لندن در شطرنج

برنامه‌های آینده در زمینه سفید، به نوع چیدمان انتخاب شده در بخش سیاه بستگی خواهد داشت. در مراحل ابتدایی، بخش سیاه دارای دامنه وسیعی از انتخاب‌ها است و از آنجا که ساختارهای موجود در بخش سفید تأثیر چندانی بر سمت سیاه تخته ندارند، این بخش می‌تواند به‌طور آزادانه و بدون محدودیت پیش برود. گزینه‌های رایج برای انتخاب شامل موارد زیر هستند:

در دفاع نوع “Declined“سیاه سعی می‌کند تا فضای بیشتری را در سمت وزیر خود به دست آورد. این وضعیت احتمالاً به دفاع اسلاو شباهت دارد، اما با رنگ‌ها معکوس خواهد بود. معمولاً سفید مهره اسب خود را در خانه e5 قرار می‌دهد و هدفش حمله به سمت شاه است.

در این حالت، سیاه یک دفاع انعطاف‌پذیر  را اتخاذ می‌کند که در آن با حرکات خود از نفوذ اسب بر روی خانه e5 جلوگیری می‌کند. سپس او منتظر می‌ماند تا ببیند سفید چگونه ادامه می‌دهد و پس از آن تصمیم می‌گیرد که پیاده‌های مرکزی را در کجا قرار دهد و از کدام سمت قلعه کند.

گزینه‌های دیگری که برای بازی سیاه وجود دارد شامل تقلید از بازی سفید با استفاده از سیستم لندن است که حرکات آن شامل d5، Bf5 و e6 می‌شود. همچنین، بازی با دفاع اسب آبی نیز یکی دیگر از گزینه‌هاست که حرکات آن شامل g6، Bg7، b6، Bb7، d6، e6، Ne7 و Nd7 می‌باشد. در این حالت، بازیکن سفید احتمالاً گزینه‌ای جز انجام حرکت e3–e4 نخواهد داشت که این امر منجر به از دست دادن زمان خواهد شد و همچنین ممکن است اسب بر روی d2 به طور خاص قرار نگرفته باشد.

حرکت اولیه c5 به عنوان یک پاسخ محبوب در گشایش لندن در شطرنج در سطوح بالاتر بازی شطرنج، به دنبال حرکت Qb6 انجام می‌شود. این حرکت با هدف قرار دادن پیاده ضعیف b2 سفید صورت می‌گیرد که دیگر توسط فیل روی c1 محافظت نمی‌شود. استراتژی مذکور به دنبال مختل کردن گسترش آسان سفید است.

برای یادگیری بیشتر گشایش های شطرنج می توانید به مسترکلاس شطرنج شگرد به آدرس روبه رو مراجعه کنید: کلاس شطرنج آنلاین